Tokyoko olinpiadako sailkapen probetara abiatu baino egun batzuk lehenago, Garazi Sánchez surflariak, Tour magazinearen paperezko bertsiorako, hitzordu handiaren aurrean izandako sentsazioak kontatzen dizkigu, eta olatuen inguruan egindako ibilbidea errepasatzen du.
Litekeena da elkarrizketa hau argitaratzen denean Garazi Sanchez (Algorta, 1992) El Salvadorren surfean aritzea, bere helburu nagusia lortzeko lehian, Tokioko Olinpiar Jokoetan parte hartzeko. 7 urte zituela, anaiak utzitako ohol batekin hasi zen surfean, Lagako hondartzan, Bizkaian. Gaur egun, enpresagintza ikasteaz, marka ezberdinen irudi izateaz eta dokumentalak ekoizteaz gain, naturaren zale amorratua da, eta hunkitzen jarraitzen du hainbeste neska eta ama olatuen gainean bere grina handia praktikatzen ikusten dituenean.
Zer sentsazio dituzu sailkatze txapelketari begira?
Sentsazioak onak dira, baina herrialde bakoitzeko hiru pertsona sailkatzen dira eta hori ez da erraza. Baina bai oso motibagarria. Aurreko urteetako emaitzekin, aurten sailkatuta egongo zen. Nire helburua ondo prestatu eta emaitzarik onena lortzea da, dena txapelketa bakar batean erabakitzen den arren. Nire esku dagoena ahalik eta ondoen prestatuta egotea da.
Urte konplexu honetan, nola prestatzen da bat Olinpiada baterako?
Fase batzuetan arlo teknikoa gehiago prestatzen duzu, baina txapelketa bat hurbiltzen den heinean, estrategia eta erabakiak gehiago lantzen dituzu. Estresa gainditzen laguntzen dizuten erabakiak, balantzaren bigarren marka bat. Helburua erabaki hori lasaitasunetik hartzea da, eta ez beldurretik. Garrantzitsua da, halaber, normala dena ez ahaztea, duela urte batzuetatik ondo egiten ari zarena. Olatu on eta txar baten artean aukeratu, adibidez.
Nola eraman du txapelketetan parte hartu ezin izateak eta normaltasunez bidaiatu ezin izateak?
Egoeraren ezohikoaren barruan, une politak ere izan ditut. Adibidez, hemen berriz surfean ibiltzea, etxetik gertu, eta urte askoan bisitatu gabeko bazterrak berriro aurkitzea. Sinestezina izan da.
Norentzat iritsi berri da Euskadira surfean egitera? Zer gomendatuko zenioke?
Zorte handia dugula uste dut, hemen maila guztietarako olatuak ditugulako. Uretara errespetuz sartu behar da, eta aholkuak eman behar zaizkie hondartza horietan urteak daramatzatenei eta mareak ondo ezagutzen dituztenei. Eroso sentitzen lagunduko dizute. Gainera, garai hartako olatuak politak izaten hasi ziren, eta egunik luzeenak eta eguzkitsuenak.
Nire ustez, gure kostaldeko gauzarik politena itsaslabarrak dira, mendi berdeak uretatik ikustea eta asko babestu den naturaz gozatzea, zoritxarrez, leku askotan gertatzen ez dena.
Kontziente izatea zein pribilegiatuak garen nondik bizi garen, hori da lehena. Bizitzeko beste modu batzuk ere deskubritzen dituzu, konturatzen zara ez garela hain garrantzitsuak, erlatibizatu egiten dituzu beste gauza berri batzuk zure izateko moduan. Bidaiatzeak eta leku desberdin asko ikusteak aukera eman dit eta hori oso garrantzitsua da. Bidaia bakoitzetik pertsona ezberdin bat bezala zatoz.
Duela hiru urte istripu bat izan zuen surfean ari zela. Denborak ematen duen ikuspegiarekin, zer geratu da hartatik guztitik?
Istripua bizi-lezio ona izan zen. Uste baino indartsuagoa naiz. Medikuak zalantzan zeuden uneetan nigan sinesten lagundu zidan. Bizitza horrela ikusteko indarra eman dit. Lesioak kirolari hobea eta pertsona hobea egin nauela uste dut. Diziplinatuagoa da, eta kirolarekin harreman osasuntsuagoa izaten ere lagundu dit.
Nola gogoratzen duzu surfean hasi zinela?
Ni oso urduria nintzen txikitan, eta gurasoek kezka hori garatzen utzi zidaten surf eginez. Anaiekin egiten nuen, garai hartan ez zegoen neskentzako materialik, baina, utzi zidaten taula batekin, olatuak hartzen hasi nintzen Lagako hondartzan. Bakea eta lasaitasuna bilatzen lagundu zidan.
